Drie jaar geleden maakte Melvin Walraven (27) de stap naar zelfstandig wonen. Tot die tijd woonde hij bij zijn ouders in Vlissingen. “Ik heb twee jaar in een appartement in de Hendrikstraat gewoond. Toen ik voldoende zelfstandig was, ben ik verhuisd naar de Flessenstraat. Ik woon nu vrijwel volledig zelfstandig. De begeleiding houdt een oogje in het zeil. En ook voor de warme maaltijd doe ik nog een beroep op ze.”
In de Hendrik- en Flessenstraat in Vlissingen wonen in totaal vijftien mensen. De meesten hebben een licht verstandelijke beperking. Ieder heeft een eigen appartement. Deze liggen rondom een centrale woning. Daar kunnen ze onder andere samen eten. In de Hendrikstraat is sprake van 24-uurs zorg. In dit leerhuis wonen jonge mensen in de groei naar volwassenheid. In de Flessenstraat is de begeleiding alleen in de namiddag en avond aanwezig.
Dik tevreden
Melvin is dik tevreden met zijn woning en woonsituatie. Zijn appartement op de begane grond heeft alles wat je als alleenstaande nodig hebt. Woonkamer, slaapkamer, keuken, badkamer en een grote televisie. Melvin houdt van gamen en Netflix. “Als ik de volgende dag moet werken, stop ik op tijd. Is dat niet het geval dan kan ik wel eens heel lang doorgaan”, lacht hij. Werken doet hij op de kinderboerderij in Middelburg. “Ik doe van alles daar. Ik ben een echt manusje-van-alles. De beesten voeren, vrijwilligers en stagiaires helpen en klussen. Ik ben vaak best laat terug thuis van mijn werk. Meestal hebben de anderen dan al gegeten. Maar er staat altijd nog iets voor mij. Dat warmt de begeleiding dan even voor me op.”
Ziek
Melvin heeft in de afgelopen periode al veel geleerd. Koken bijvoorbeeld kan hij inmiddels stukken beter. Maar er zijn ook nog zaken die hij moet leren. “Schoonmaken doe ik bijna nooit. Maar dat komt ook door mijn moeder. Als zij hier is, gaat ze gelijk voor me aan de slag. Ik vind wel dat ik moet leren om het zelf te gaan doen. Verder moet ik nog leren om goed voor mezelf te zorgen. Ik ben nogal geneigd om door te gaan. Ook als ik ziek ben bijvoorbeeld. Dan is het toch wel erg fijn als iemand tegen je zegt dat je je bed in moet duiken. Bovendien komen ze dan af en toe kijken. Dat is echt wel fijn.”
“Ik heb een wereldbaan. Ik mag bij mensen thuis komen om ze te ondersteunen in de zorg voor hun kind. In de begeleiding van het kind ben ik professioneel en mag ik kind zijn. Natuurlijk wel met de ontwikkelingsdoelen in het vizier.”
Christan Labee werkt als thuisbegeleider Kindzorg. Ze komt wekelijks bij tal van gezinnen over de vloer voor thuisbegeleiding aan kinderen en opvoedondersteuning aan ouders. “Ik leer bijvoorbeeld aan ouders hoe kinderen kunnen spelen, als voorbeeldfunctie voor de ouders en het stimuleren van hun pedagogische vaardigheden. Maar de begeleiding kan ook gericht zijn op de ontwikkeling van het kind. We werken nauw samen met de behandelgroepen op De Cirkel, zodat de werkwijzen op elkaar zijn afgestemd. Wat een kind binnen de behandeling leert, wordt dan, waar mogelijk, ook toegepast in de thuissituatie. Hierdoor krijgt het kind meer voorspelbaarheid.”
Tot 18 jaar
Alle kinderen die Christan ziet, hebben een lichamelijke of verstandelijke beperking. “Afhankelijk van de vraag, kom ik één uur per week of meerdere uren. Onze kracht is dat we alle momenten van de dag beschikbaar zijn. Bij sommige kinderen bereiken we de gestelde doelen en kunnen we de thuisbegeleiding loslaten. Andere kinderen zien we tot hun achttiende verjaardag. Daarna gaan ze over naar de thuisbegeleiding voor volwassenen.”
“Sinds Anthonie bij ons werkt, hebben we meer plezier. Zijn enthousiasme ‘matcht’ met ons bedrijf. We lachen meer en zijn ons meer bewust van wat we van hem en van elkaar vragen. Even een lagere versnelling werkt verademend. Voor iedereen.”
Sam Louwerse, operations manager bij Coremans BV, is blij maar ook trots op de succesvolle plaatsing van Anthonie Speelziek (30) bij zijn metaalbedrijf. Anthonie heeft inmiddels een vast dienstverband op zak. En dat terwijl Anthonie ‘een afstand tot de arbeidsmarkt’ heeft. Samen met zijn jobcoach Jaap Eekhout van Reïntegratie Zeeland solliciteerde hij bij Coremans.
Sollicitatie
“Ik werkte hiervoor twaalf jaar bij een autowasserij. Maar ik was toe aan een nieuwe uitdaging. Magazijn en transport sprak me wel aan, maar ik kende Coremans niet en wist niets van de metaalindustrie. Het gesprek ging goed. Ik had me goed voorbereid”, vertelt Anthonie enthousiast. Sam beaamt dit. “Anthonie had allerlei vragen vooraf bedacht. Daarmee maakte hij een goede indruk. Toch vond ik het moeilijk om in te schatten of hij binnen ons team zou passen. En de werkzaamheden aan zou kunnen. Het is toch anders dan een regulier sollicitatiegesprek. Daarom was het fijn dat Jaap deze sollicitatie begeleidde.”
Kans bieden
Dat Sam Anthonie een kans wilde bieden, vloeide voort uit zijn betrokkenheid bij de maatschappij. “Het was in een periode dat ik van een aantal collega-ondernemers positieve verhalen hoorde over dergelijke plaatsingen. Verder kwam de Participatiewet in beeld. Ik vond het eigenlijk niet meer dan normaal om ook mensen als Anthonie een kans te bieden op een volwaardige baan. Daarvoor moet je als ondernemer niet te veel rekenen, maar vooral je hart laten spreken.”
Cursus
De start van Anthonie heeft Sam vooraf aangekondigd bij de 45 medewerkers. “Ik wilde dit doen en ik wilde er een succes van maken. Het was belangrijk om iedereen daarbij te betrekken. En dat is gelukt. Iedereen houdt rekening met Anthonie. Sterker nog, hij wordt het meest enthousiast begroet van ons allemaal als hij de kantine binnen stapt.” Anthonie zelf is helemaal in zijn nopjes met zijn baan. “Het is heel afwisselend. De helft van de tijd werk ik in het magazijn. In de rest van de rijd ik met de bus om onderdelen op het halen of weg te brengen. Soms naar het zusterbedrijf in Doetinchem en in de rest van Nederland. Om het metaal goed te kunnen zagen, heb ik een cursus meten en weten gevolgd bij Arduin. Ook dat heb ik nu onder de knie.”