“We leren mensen kijken naar wat ze nog wel kunnen”

Lang verhaal

“Niet-aangeboren hersenletsel is vaak een onzichtbare klacht. Mensen die ermee te maken krijgen, kampen met tal van vragen en onzekerheden. Wij proberen dit, bijvoorbeeld tijdens dagbehandeling, bespreekbaar te maken. We maken mensen weerbaar en laten ze ontdekken welke dingen ze nog wel kunnen.”

Chris Theune werkt als gedragsdeskundige bij Gors. “Niet-aangeboren hersenletsel (NAH) is schade aan de hersenen, die is ontstaan na de geboorte. Kenmerkend is dat sprake is van een duidelijke breuk in de levenslijn. Alles wat voorheen vanzelfsprekend was, is dat nu niet meer.”

Lotgenoten
Het Activiteitencentrum Oosterschelde (ACO) aan de Valckeslotlaan in Goes biedt dagbehandeling en dagbesteding aan volwassen mensen met NAH. De meeste cliënten maken parttime gebruik van het centrum en zijn hier één of meerdere dagen per week. Kees Priem (65) uit Kortgene bijvoorbeeld komt twee keer per week. “Ik vind het prettig. Ik zit in een groep van vijf mensen. We hebben allemaal hetzelfde meegemaakt: een CVA of hersenbloeding. Als lotgenoten begrijp je elkaar. Dat biedt steun.”

“Als lotgenoten begrijp je elkaar. Dat biedt steun.”
Kees Priem

PRET
De NAH-behandeling volgt op de revalidatiefase. Het doel ervan is mensen te versterken in zelfredzaamheid, resocialisatie en maatschappelijke participatie. Het activiteitencentrum werkt volgens een groepsrooster. Daarin zijn therapieën, omringende activiteiten én verdere opvang met rust en ontspanningsmomenten opgenomen. De dagbesteding houdt rekening met de wensen van de cliënten. Het activiteitenaanbod is gevarieerd. Theune legt uit dat de keuze voor dagbehandeling of dagbesteding individueel bepaald wordt. “Wat een rol speelt zijn de verwachtingen of iemand iets te winnen heeft met behandeling. Daarnaast is een inzicht in het eigen functioneren wenselijk. We spreken cliënten nadrukkelijk aan op hun eigen motivatie. Alles wat we doen, is specifiek gericht op mensen met NAH. Zelf spreken we over het creëren van een PRET klimaat. Dat houdt in dat pauzes worden gerespecteerd, dat er rust en regelmaat is, we één ding tegelijk doen en dat het tempo wordt aangepast aan het individu.”

Zelfinzicht
Zelfinzicht is een belangrijk onderdeel van de gesprekken die Theune voert. “We leren mensen kijken naar wat ze nog wel kunnen. Natuurlijk gaat dat met kleine stapjes maar ieder succes is er één.” Priem weet uit ervaring hoe belangrijk die successen zijn. “Ik zie daadwerkelijk vooruitgang. Ik was bijvoorbeeld heel emotioneel. Dat is nu stukken minder. Ook lichamelijk wil ik verbeteren. Ik zit nu acht jaar in een rolstoel. Dat vind ik lang genoeg. Laatst, met Kerst, heb ik in Goes gelopen. Vanaf de Grote Kerk naar de Markt. Natuurlijk met steun van mijn vrouw. Maar het ging. Alle prikkels van fietsers en wandelaars om me heen, bleef ik de baas. Het is geweldig als dat lukt. Dat is ook echt een doel van me: lopen zonder hulpmiddelen en mijn linkerarm weer kunnen gebruiken.”

Familie
Het lastige van NAH is dat het niet altijd zichtbaar is. Het is dus niet alleen voor de persoon zelf lastig te accepteren, maar ook voor de mensen om hem heen. Om die reden wordt ook de familie bij de behandeling betrokken. De vrouw en dochters van Priem bijvoorbeeld hebben een cursus gevolgd. “Natuurlijk is mijn NAH ook voor hen moeilijk. Maar de cursus heeft ze wel wat inzicht gegeven. Dat begrip is belangrijk voor een goede relatie. We proberen nu op onze manier zo goed mogelijk door te leven. Ik kan nog paardrijden op een manege in Dreischor en we gaan voor het derde achtereenvolgende jaar op reis met De Zonnebloem. Alles beter dan achter de geraniums zitten.”