Verhaal: Na dertig jaar in het bedrijfsleven, kiezen voor een baan in de thuiszorg

Na dertig jaar in het bedrijfsleven te hebben gewerkt, kiest Belinda Vernimmen uit Vlissingen voor een baan in de thuiszorg. “In het begin dacht ik: waar ben ik aan begonnen? Wat een tempo, dit gaat me echt niet lukken. Maar inmiddels zit ik helemaal op mijn plek. Dit werk geeft zó veel voldoening.”

“Op mijn 52ste kwam de grote ommekeer. Ik werkte inmiddels al twintig jaar bij een groot ingenieursbedrijf als teamleider secretariaat. Maar ik haalde geen voldoening meer uit mijn werk. Gekscherend zei ik weleens dat ik met papieren over het bureau aan het schuiven was. Ik werd niet meer uitgedaagd, terwijl ik wel iemand ben die wil worden geprikkeld. Een reorganisatie op mijn werk triggerde mij om te doen wat ik al heel lang wilde: de zorg in.”

Allemaal hetzelfde doel
“Toen ik jong was, heb ik een hbo-opleiding verpleegkunde gevolgd. Daar ben ik mee ­gestopt omdat het me te veel aangreep om voor zieke mensen te zorgen. Ik had mijn moeder aan kanker verloren toen ik achttien was. Ik trok dat gewoon niet op die jonge leeftijd. Maar ik ben altijd met de gedachte blijven spelen om ooit nog eens de zorg in te gaan.” Mijn kinderen waren superenthousiast. Mijn man zei: ‘Je gaat het doen. Dan hebben we maar een tijdje financieel wat minder te besteden, maar dit gun ik je gewoon.’ Dus schreef ik mij in voor een mbo-opleiding die opleidt tot verzorgende in de basiszorg. Eén dag in de week naar school en de rest praktijk. Het was boven verwachting. Ik had een supergezellige klas, allemaal mensen met verschillende achtergronden. Ik was de oudste, samen met nog een studente, maar iedereen was zó betrokken, we gingen allemaal voor hetzelfde doel. Ik kreeg weer energie.”

“Het is aanpoten en qua salaris heb ik moeten inleveren. Maar dit werk geeft me zó veel plezier”
Belinda Vernimmen

Waardevolle momenten
“Ik koos voor de thuiszorg. In vergelijking met mijn kantoorbaan is het soms aanpoten. Je hebt onregelmatige diensten en werkt in de avonden en weekenden. Ook qua salaris heb ik moeten inleveren. Dat was wel even slikken. Maar het werk geeft me zó veel plezier, dat ik nooit meer terug zou willen naar het bedrijfsleven. Het is afwisselend en het contact met mijn cliënten, met ieder hun eigen zorgvraag, is zeer waardevol. Soms ben ik de enige die ze op een dag spreken, dan bied ik graag een luisterend oor.Ik ben trots op de stap die ik heb genomen en ontwikkel mezelf nog elke dag. Vaak zeggen mensen tegen mij: ‘O, ik zou ook wel iets heel anders willen.’ Wat let je? Het leven is te kort om jaren door te moeten in iets waar je geen energie meer uit haalt. Als ik na mijn bezoek word uitgezwaaid door een cliënt weet ik weer helemaal waarom ik voor het werken in de zorg heb gekozen.”